Stap 2: Verwerking Micro-aggressies
Nadat de deelnemers hun indexkaarten in de aangewezen categorieën hebben geplaatst, kan de begeleider alle verklaringen en hun plaatsing controleren en een discussie leiden (30-40 minuten).
“Hoe was de ervaring?”
“Welke gevoelens kwamen bij je op bij het bekijken van deze verklaringen?”
“Wat kwam er naar voren in de dialoog met je mededeelnemers over deze verklaringen?”
“Welke waren moeilijk en waarom?”
→ Een veelvoorkomend misverstand over micro-agressies is dat een schijnbaar positieve, goedbedoelde opmerking onmogelijk micro-agressief kan zijn. In dit geval moet er worden besproken waarom positieve uitspraken nog steeds kunnen worden gecategoriseerd als micro-agressies.
Kan worden gevraagd: “Is het waar dat als we goedhartig en goedbedoeld zijn, niets van wat we zeggen of doen pijn kan doen?”
→ Wanneer mensen weigeren te erkennen dat bepaalde uitspraken micro-agressies zijn, moet er een discussie worden gevoerd:
“Wat maakt mensen terughoudend om hun opmerkingen of acties als micro-agressies te beschouwen?”
“Wat komt er bij je op als je beseft dat je mogelijk micro-agressies hebt begaan bij klanten, vrienden of kennissen?” en
“Ik weet dat ik, als ik me realiseer dat ik een micro-agressie heb geuit, direct in schaamte en verdediging schiet. De manier waarop ik daarmee omga, is …”
→ Als de deelnemers de negatieve impact van micro-agressies niet zien of twijfelen of korte, goedbedoelde uitspraken schadelijk kunnen zijn, legt de begeleider uit hoe het ervaren van meerdere micro-agressies in de loop van de tijd kan leiden tot de grootste bedreiging voor het welzijn van een persoon.