Φανταστείτε για μια στιγμή ότι δύο φοιτητές, ο David και η Sarah, συζητούν σε ένα τραπέζι στο δωμάτιο του φοιτητή στο πανεπιστήμιο. Ο David εκφράζει τις απόψεις του για τη σχολή και την ημέρα του, και η Sarah εκφράζει τις δικές της. Φανταστείτε, ωστόσο, ότι καθώς η συζήτηση συνεχίζεται, η Sarah αναφέρει μια εργασία που ολοκληρώνει για το μάθημα των Γυναικείων Σπουδών της. Αποδεικνύεται ότι ο David δεν πιστεύει ότι πρέπει να υπάρχει πρόγραμμα Γυναικείων Σπουδών στο πανεπιστήμιο, και το λέει στη Σάρα. Υποστηρίζει ότι εάν υπάρχει πρόγραμμα Γυναικείων Σπουδών, τότε θα πρέπει να υπάρχει και πρόγραμμα Ανδρικών Σπουδών. Επιπλέον, υποστηρίζει ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο τυχερές στην πρόσληψη εργασίας και ότι οι άνδρες με προσόντα αποτελούν στόχο διακρίσεων. Η Sarah αισθάνεται ακριβώς το αντίθετο υποστηρίζοντας ότι οι γυναίκες αποτελούν στόχο σεξισμού για πολλά χρόνια και ακόμη και τώρα δεν έχουν την ίδια πρόσβαση σε υψηλά αμειβόμενες εργασίες όπως οι άνδρες ή λαμβάνουν χαμηλότερη αμοιβή για την ίδια εργασία με τους άνδρες.