Οδηγίες για να αντιπαρατεθείτε ως υποκείμενο ή παρατηρητής
Το υποκείμενο και ο παρατηρητής συντάσσονται διότι αμφότεροι είναι σε θέση να αντιπαρατεθούν και να ανατροφοδοτήσουν τον υποκινητή. Η πλέον κρίσιμη οδηγία είναι η παύση της πράξης. Οι περισσότερες μικρο-επιθετικότητες (ανεπαίσθητη πράξη αποκλεισμού) συνεχίζουν να συμβαίνουν επειδή το υποκείμενο και οι παρατηρητές εγκλωβίζονται στην προσπάθειά τους να σκεφτούν τι να πουν και μέχρι να αναπτύξουν κάποιες ιδέες, η στιγμή έχει παρέλθει και απλώς τα παρατούν. Ή οι άνθρωποι αφιερώνουν λίγο χρόνο στην προσπάθεια να αξιολογήσουν εάν έχουν τη συναισθηματική ενέργεια ώστε να μετατρέψουν μια περιστασιακή συζήτηση σε ένα πολύ διαφορετικό είδος συνομιλίας και πάλι έως ότου το αποφασίσουν, η στιγμή έχει παρέλθει.
Αμφότερα αποτελούν λογικούς στοχασμούς που αναπτύσσουν οι άνθρωποι. Πρώτον, είναι δύσκολο να ξέρεις τι να πεις. Δεύτερον, κατά την αντιπαράθεση, ο υποκινητής συχνά αντιδρά αρνητικά. Συχνά νιώθει αμήχανα ή αμυντικά. Και το υποκείμενο ή ο παρατηρητής διστάζουν να παρέχουν ανατροφοδότηση, προβλέποντας αυτή την αρνητική αντίδραση. Ανεξαρτήτως του τι αποφασίζετε ως άτομο, ως διαμεσολαβητής ή ως οργανισμός, κάντε το να είναι κάτι που οι άνθρωποι θα μπορούν να πουν εκείνη τη στιγμή, πριν καν συνειδητοποιήσουν τι ήθελαν να πουν για αυτό.