Η αποδόμηση της έννοιας της μικρο-επιθετικότητας είναι ένα ακόμη δύσκολο βήμα. Μόνο όταν το άτομο έχει επίγνωση των μεροληψιών μπορεί να ενεργήσει, να μάθει πώς να αντιδρά και πώς να πλαισιώνει την επικοινωνία ώστε οι συμμετέχοντες να αισθάνονται ενδυναμωμένοι και όχι θύματα. Είναι πιθανό να ευαισθητοποιήσετε τον εαυτό σας με την εξάσκηση της συναισθητικής ακρόασης (περισσότερα στο κεφάλαιο 4) ή επιδιώκοντας να αποκτήσετε μεγαλύτερη αυτογνωσία εκείνη τη στιγμή.
Εάν αναγνωρίζετε τη μικρο-επιθετική συμπεριφορά ως παρατηρητής, μπορεί να αναρωτηθείτε: «Πρέπει να επέμβω; Εάν το κάνω, ποιος είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος να επέμβω; Ποιες θα είναι οι συνέπειες εάν αναλάβω δράση;»
Επί παραδείγματι, εάν αποφασίσετε να παρέμβετε, καθώς θα βλέπετε να ξεδιπλώνεται η μικρο-επιθετικότητα, ενδεχομένως να σκεφτείτε να παρέμβετε με λόγια: «Τι σας κάνει να το λέτε αυτό; Ή δεν καταλαβαίνω το αστείο. Μπορείτε να μου το εξηγήσετε; Ή μπορεί να σκεφτείτε να προσεγγίσετε τον εκκινητή αργότερα.
Επομένως προσπαθήστε να αφουγκράζεστε και να έχετε ενσυναίσθηση. Θα πρέπει να αποφεύγετε εκφράσεις όπως «Δεν εννοούσα αυτό» ή «Αστειευόμουν». Μην προσπαθείτε να ακυρώσετε τα συναισθήματα ενός άλλου ατόμου.
Ανεξαρτήτως των προθέσεών σας, αναγνωρίστε προφορικά ότι ακούσατε τι έλεγε ο άλλος με τρόπο: «Σε άκουσα και νιώθω τον πόνο σου και ο μελλοντικός εαυτός μου θα ενεργήσει πιο προσεκτικά, γιατί το μοιράστηκες μαζί μου». Ζητήστε συγγνώμη, αλλά μην περιμένετε τη συγχώρεση. Εάν η σχέση ανάμεσα σε εσάς και το πληγωμένο άτομο το επιτρέπει, μπορείτε να εξετάσετε το ενδεχόμενο να θέσετε περισσότερες ερωτήσεις και να ξεδιαλύνετε τυχόν άλλη λεκτική ή μη λεκτική μικρο-επιθετικότητα που ευεπίφορα θα κάνετε.
Image by cookie_studio on Freepik