Θέμα 4 Πτυχή III – Ποιος Είναι Μικρο-επιθετικός;

Η τελευταία σημαντική πτυχή της μικρο-επιθετικότητας είναι ότι είναι ένας τύπος επιθετικότητας που δεν ενέχει απαραιτήτως την πρόθεση πρόκλησης βλάβης. Αυτό καθιστά την μικρο-επιθετικότητα δύσκολη στην κατανόηση.

Η πλέον απερίφραστη σωματική επιθετικότητα, όπως το γρονθοκόπημα τινός, θα έχει πάντα την πρόθεση πρόκλησης βλάβης. Ωστόσο, αυτό δεν ισχύει για τη μικρο-επιθετικότητα. Προς διευκρίνιση τούτου, ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα: οι γυναίκες συχνά γίνονται αποδέκτες αστείων ότι ανήκουν στην κουζίνα και όχι στον χώρο εργασίας . Αυτό μπορεί να αποτελεί ένα περιστασιακό «αστείο» που κάνει κάποιος, με σκοπό το χιούμορ. Τα κακόβουλα άτομα μπορεί να εξακολουθούν να έχουν την πρόθεση να βλάψουν το άλλο άτομο με αυτό το σχόλιο, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο ώστε να θεωρηθεί μικρο-επιθετικότητα.

Η μικρο-επιθετικότητα μπορεί να παρουσιαστεί ακόμη και ως φιλοφρόνηση, επί παραδείγματι, λέγοντας σε κάποιον ότι μιλάει τη γλώσσα πολύ καλά για κάποιον με διαφορετική εθνική καταγωγή από τον κανόνα. Ενώ κάποιος θα μπορούσε πραγματικά να εκπλαγεί θετικά με αυτό, το σχόλιο σχετίζεται και πάλι με προκαταλήψεις για μια συγκεκριμένη ομάδα, μια εθνική μειονότητα στην προκειμένη περίπτωση.

Δεδομένου ότι η δήλωση ή η πράξη σχετίζεται με τις υποκείμενες προκαταλήψεις σχετικά με μια ομάδα που είναι γενικώς αποδυναμωμένη σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει πρόκληση βλάβης με κάθε τρόπο, είτε επιδιωκόμενη είτε όχι. Η κατάσταση ενισχύει τις υποκείμενες προκαταλήψεις και υποδηλώνει ότι δεν πειράζει να παραμείνουν αυτές οι προκαταλήψεις.

Αυτή η πτυχή της μικρο-επιθετικότητας πιθανότατα μας καθιστά όλους ένοχους για μικρο-επιθετικότητα κατά καιρούς. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε όλοι απαίσιοι σεξιστές, ρατσιστές και ό,τι άλλο άνθρωποι. Σημαίνει όντως ότι υπάρχει περιθώριο βελτίωσης μέσω της ευαισθητοποίησης υπέρ αυτού του φαινομένου και της επίδρασής του στους ανθρώπους.