Tot nu toe hebben we de algemene definitie van micro-agressie uitgelegd en dit geïllustreerd met enkele voorbeelden. Hieruit bleek dat micro-agressie iets is van het dagelijks leven, vaak heel subtiel en vaak zonder kwade intenties. Maar als we dit zo opsommen, is micro-agressie dan echt zo schadelijk? Als de opmerkingen of handelingen subtiel zijn, en niet kwaad bedoeld, waarom zou het dan een groot probleem moeten zijn? Reageren we niet overdreven?
Wat micro-agressie problematisch maakt, is dat het nooit 1 geval op zich is. Micro-agressie gaat over een constante, voortdurende en cumulatieve ervaring. Deze YouTube-video maakt een treffende vergelijking tussen micro-agressie en muggenbeten:
Als een persoon elk jaar één muggenbeet krijgt, zou niemand medelijden hebben met die persoon. Het hoort gewoon bij het leven. Maar stel een bepaalde groep mensen krijgt elke dag van elk jaar van hun leven heel veel muggenbeten, dan wordt het een probleem. Het wordt een probleem omdat het zo’n grote aanwezigheid in je leven gaat krijgen, dat je het niet langer kan negeren. We zouden op zoek gaan naar oplossingen of manieren om het te voorkomen.
Hetzelfde geldt voor micro-agressie. Als iemand één keer per jaar een opmerking zou krijgen op basis van vooroordelen over de groep waar deze persoon toe behoort, is dat waarschijnlijk gemakkelijk te negeren en zal het geen grote invloed op je leven hebben. Als we spreken over micro-agressie, hebben we het echter over de tweede situatie, waarin een bepaalde groep mensen steeds weer opnieuw dezelfde soort opmerkingen krijgt/handelingen ziet die gebaseerd zijn op dezelfde vooroordelen. in dit geval wordt het cumulatieve effect van al gevallen een probleem dat we met elkaar moeten proberen te voorkomen.