Θέμα 3 Ψυχολογικά Διλήμματα Μικρο-επιθετικότητας

Σύμφωνα με τους Sue κ.ά. (2007), υπάρχουν κάποια ψυχολογικά διλήμματα σε σχέση με τη μικρο-επιθετικότητα. Πρώτον, η σύγκρουση των φυλετικών πραγματικοτήτων που συνεπάγεται ότι οι φυλετικές πραγματικότητες των ανθρώπων διαφέρουν. Οι μαύροι Αμερικανοί, επί παραδείγματι, αντιλαμβάνονται τον ρατσισμό ως μια συνεχιζόμενη πραγματικότητα, ενώ οι λευκοί Αμερικανοί ελαχιστοποιούν τον αντίκτυπό του.

Επιπλέον, όταν περιθωριοποιημένες ομάδες προσπαθούν να συζητήσουν τις επιβλαβείς επιπτώσεις της μικρο-επιθετικότητας, συχνά συναντούν το ψυχολογικό δίλημμα της αντίληψης της ελάχιστης βλάβης από τη μικρο-επιθετικότητα, επειδή τα περιστατικά μικρο-επιθετικότητας πιθανόν να εμφανίζονται ως αθώα.

Ένα άλλο ακόμη σημαντικό ψυχολογικό δίλημμα αφορά στο ότι οι ακούσιες μεροληψίες είναι αόρατες. Τα άτομα ενδεχομένως να κατέχουν μη συνειδητές και μεροληπτικές στάσεις και πεποιθήσεις προς συγκεκριμένες ομάδες που εκφράζονται με ακούσια μεροληπτική συμπεριφορά. Ως αποτέλεσμα, είναι δύσκολο να κάνουμε τους δράστες να αναγνωρίσουν ότι οι ενέργειές τους ενδεχομένως να έχουν επηρεαστεί από προκαταλήψεις και μη συνειδητές στάσεις και πεποιθήσεις.

Τέλος, υπάρχει η παράδοξη κατάσταση της αντίδρασης στο δίλημμα της μικρο-επιθετικότητας. Ένα περιστατικό μικρο-επιθετικότητας μπορεί να εγείρει πολλά ερωτήματα στον αποδέκτη. Η μικρο-επιθετικότητα καταλήγει σε ασάφεια ερμηνείας, η οποία εξαντλεί την ψυχολογική ενέργεια στην προσπάθεια αναγνώρισης της αλήθειας (το περιστατικό ήταν σκόπιμο ή όχι; συνέβη στην πραγματικότητα;), προστασίας τινός και λήψης απόφασης ως προς τον τρόπο αντίδρασης. Αυτό αφαιρεί την προσοχή από το περιβάλλον και μπορεί να βλάψει την παραγωγικότητα των θυμάτων, τις ικανότητές τους να επιλύουν προβλήματα και την δεινότητά τους να μαθαίνουν.

Όταν αποστέλλονται «διπλά μηνύματα», η ασάφεια ερμηνείας προκαλεί σημαντική εξάντληση της ενέργειας στους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς. Μπορεί να προκύψει όταν οι ενέργειες του αποστολέα επηρεάζουν μόνο άτομα από περιθωριοποιημένες ομάδες, αλλά οι οποίες μπορεί να θεωρούνται ως ορθολογικές και αμερόληπτες από την πλευρά του.

Επιπροσθέτως, ο αποδέκτης ενδεχομένως να παρουσιάσει πολύπλοκες επιδράσεις εάν αποφασίσει να ανταποκριθεί σε μια πιθανή μικρο-επιθετικότητα. Γενικώς, οι άνθρωποι δεν αντιδρούν σε μια μικρο-επιθετικότητα για τους εξής λόγους:

  1. Ασάφεια ερμηνείας — αδυναμία προσδιορισμού του εάν έχει συμβεί μια μικρο-επιθετικότητα.
  2. Αναποφασιστικότητα αντίδρασης — αδυναμία εύρεσης του βέλτιστου τρόπου ή μεθόδευσης αντίδρασης.
  3. Χρονικώς περιορισμένη αντίδραση — το περιστατικό έχει τελειώσει προτού δοθεί απάντηση.
  4. Άρνηση της βιωματικής πραγματικότητας — εμπλοκή σε αυταπάτη με τη πεποίθηση ότι δεν συνέβη: η αυταπάτη μπορεί να προκύψει εξαιτίας μιας αλληλεξάρτησης ή στενής σχέσης με τον δράστη ή από φόβο αναγνώρισης του τι μπορεί να σημαίνει η μικρο-επιθετικότητα γι’ αυτόν.
  5. Ανικανότητα ανάληψης δράσης — «Δεν θα βγει σε καλό ούτως ή άλλως»: Μια εικασία ότι οι ενέργειες τινός θα έχουν ελάχιστη θετική επίδραση στην κατάσταση. Μπορεί να υπάρχει μια αίσθηση αδυναμίας, ανημποριάς και απελπισίας.
  6. Φόβος για τις συνέπειες — οι διαπροσωπικές διαφορές ισχύος καθορίζουν τον βαθμό της απειλής: το άτομο αξιολογεί τα οφέλη της δράσης έναντι των απειλών (αρνητικές προσωπικές επιδράσεις). Οι περιθωριοποιημένες ομάδες είναι πιθανότερο να φοβούνται τις συνέπειες της αντίδρασης σε μικρο-επιθετικότητες.

Λαμβάνοντας υπόψη τα ανωτέρω σημεία, τα περιθωριοποιημένα άτομα δικαιολογούνται να αρνούνται να αντιδράσουν απέναντι σε μικρο-επιθετικότητες. Ωστόσο, αυτή η απόφαση ενδεχομένως να καταλήξει σε βλάβη, όπως απώλεια της ακεραιότητας, της αυτοεκτίμησης και σε θυμό. Επιπλέον, η ανάληψη δράσης ενδέχεται επίσης να εγκυμονεί κινδύνους που οδηγούν απευθείας στην παράδοξη κατάσταση. Κατά τη διάρκεια της αντιμετώπισης ενός δράστη, ενδέχεται να πυροδοτηθούν τα στερεότυπα, όπως η περιγραφή των Αφροαμερικανών, επί παραδείγματι, ως εξαγριωμένοι, υπερευαίσθητοι και παρανοϊκοί. Αυτό σημαίνει ότι ενόσω οι μικρο-επιθετικότητες παραμένουν αόρατες στον επιτιθέμενο, τα περιθωριοποιημένα άτομα κινδυνεύουν είτε αναλάβουν δράση είτε όχι!