Οι συμμετέχοντες αναπαράγουν τη μικρο-επιθετικότητα που σκέφτηκαν στην αρχή της εκπαίδευσης. Συζήτησαν πώς ένιωθαν, τι έμαθαν, τι θα μπορούσαν να κάνουν καλύτερα και τι θέλουν να κάνουν καλύτερα στο μέλλον. Αυτή είναι η στιγμή ώστε να τα εξασκήσουν με τα εργαλεία και τις φράσεις που έχουν δημιουργήσει στον καταιγισμό ιδεών (10 λεπτά, 5 λεπτά ανά γύρο).
Ο συντονιστής περιγράφει το σενάριο ως εξής
Ο/Η συμμετέχων/συμμετέχουσα Α είναι ο στόχος και ενημερώνει τον/την συμμετέχοντα/συμμετέχουσα Β ότι αυτό που έκανε ήταν επιζήμιο και προσβλητικό γι’ αυτόν/αυτήν (δεν χρειάζεται να γίνει σαφές, είναι ξεκάθαρο στο μυαλό του/της συμμετέχοντος/συμμετέχουσας και ο/η άλλος/η συμμετέχων/συμμετέχουσα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη φαντασία για να διαδραματίσει τον ρόλο του/της).
Ο/Η συμμετέχων/συμμετέχουσα Β χρησιμοποιεί νέες ιδέες, εργαλεία και φράσεις για να ανταποκριθεί με μη αμυντικό τρόπο, να επικυρώσει τον στόχο, να του/της δώσει αυτό που χρειάζεται και μετά αφιερώνει λίγο χρόνο για να επεξεργαστεί τα δικά του/της συναισθήματα μακριά από τον στόχο.
Μόλις ο/η συμμετέχων/συμμετέχουσα Β επεξεργαστεί τα συναισθήματά του/της, οι ρόλοι αντιστρέφονται για τους συμμετέχοντες και αρχίζουν πάλι από το 1.