Βήμα 3: Ευαλωτότητα

Προτού ο συντονιστής ζητήσει από τους συμμετέχοντες να είναι ευάλωτοι, ο συντονιστής πρέπει να είναι και ο ίδιος ευάλωτος. Μοιράζονται μια ιστορία από τη ζωή τους όταν βίωσαν μια μικρο-επιθετικότητα που τους προκάλεσε βλάβη. Αυτό επιβεβαιώνει ότι οι άνθρωποι πληγώνονται από τη μικρο-επιθετικότητα και δεν είναι δύσκολοι.

Ο συντονιστής ηγείται δια του παραδείγματός του και προσκαλεί τους συμμετέχοντες να είναι ευάλωτοι και αυτοί. Ο συντονιστής ρωτά τους συμμετέχοντες για τις ατομικές τους εμπειρίες με ενέργειες μικρο-επιθετικότητας. Διευκρινίστε ότι κανείς δεν χρειάζεται να μοιραστεί κάτι για το οποίο δεν αισθάνεται άνετα (15 λεπτά).

• Ποιοι εδώ έχουν βιώσει μικρο-επιθετικότητα και θέλουν να μιλήσουν για την εμπειρία τους;
• Πώς νιώθετε όταν εξασκείτε τον καθορισμό ορίων και τις μεθόδους διδασκαλίας που επικυρώνουν την εσωτερική σας απόκριση; (Ο συντονιστής ενθαρρύνει τους συμμετέχοντες να είναι ανοιχτόμυαλοι και εάν ανακαλύψουν ότι δεν είναι για αυτούς, τότε και αυτό είναι αποδεκτό).

Διατηρήστε την εστίαση στο θέμα της μικρο-επιθετικότητας χωρίς να εμβαθύνετε στην εμπειρία του ατόμου: Επικυρώστε την εμπειρία του, αλλά μην παραμείνετε στον πόνο του.

• «Σας ευχαριστώ που μοιραστήκατε την ιστορία σας».
• «Εκτιμώ το πόσο δεκτικός/ή είσαι».
• «Αυτό πρέπει να ήταν εξαιρετικά δύσκολο, σε ευχαριστούμε που μας το αφηγήθηκες».